Sigarada Propilen Glikol Var mı? Bir Kez Daha Sorun…
Bir Akşam Üstü, Sigara ve Bir Dizi Sorular
Kayseri’nin o sıcak yaz akşamlarından biriydi. Havanın bana baskı yapan sıcağını hissetmemiştim. Belki de içimdeki bir boşluk bu kadar baskın hale gelmişti. O gün yaşadığım şeyler, yıllarca unutamayacağım anlar arasında yer aldı. Elimde bir sigara vardı. Aslında sigara içmek için bir sebep bulmak zorundaydım. Sanki her şeyin anlamı yoktu, ama sigara bana bir anlam veriyordu. O an, sigara tam olarak ihtiyacım olan tek şeydi. Ama birden aklıma geldi: “Sigarada propilen glikol var mı?”
Bunu nasıl bilmediğimi düşündüm. Hani sigara içmek, zararlı bir şeydi, bunu hepimiz biliyoruz. Ama gerçekten zararlı olan maddeleri tek tek saymak mümkün mü? Bazen hiç düşünmeden alıyorsun bir sigarayı, içiyorsun. Ama o akşam, o sigara, bana başka bir şey hatırlatmıştı: Hayal kırıklığı.
O Anı Yaşamak, Gerçekten Ne Kadar Gerçekti?
Sigarayı yakmadan önce, bu düşünceler kafamda dönüp duruyordu. Propilen glikol. Duyduğum bir isim, bilmediğim bir şey. Bir sigaranın içinde, yavaşça yakılan o beyaz dumanın, bana kim bilir hangi kimyasal etkileri oluyordu? Sigarada ne olduğunu düşündükçe daha da içimi burkan bir şeyler vardı. O gün evde tek başımaydım. Kendimi fazla düşünmekten alıkoyamıyordum. Hemen cep telefonumu aldım ve internete “sigarada propilen glikol var mı?” diye yazdım.
Okuduğum her şey beni biraz daha endişelendirdi. Propilen glikol, bu kadar basit bir şey gibi görünse de, aslında vücudumda kimyasal reaksiyonlar yaratabilecek, sigaranın dumanında karşımıza çıkan bir maddeydi. Kimi kaynaklar, bunun normalde güvenli olduğunu söylüyordu, kimisi ise vücuda ciddi zararlar verebileceğini. Ama en çok dikkatimi çeken şey şu olmuştu: Birçok kişi, sigara içmenin insan sağlığı üzerindeki etkilerini bu kadar basit görüp, bir şeyler öğrenmeye bile tenezzül etmiyordu. Beni çok fazla etkileyen bu düşünceyle, sigaramı yavaşça içmeye başladım.
Hayal Kırıklığı ve Umut
Sigarayı içtikçe, o hafif bir rahatlama hissi belirdi. Ama bu rahatlama, sürekli olarak uyanan yeni bir hayal kırıklığı ile karışıyordu. Yani, bu kadar soruların içinde, içmek mi gerçekten rahatlatıyordu? Belki de sadece geçici bir anlık kaçıştı, ama bu kaçış ne kadar sürdürebilirdi?
Birden, tüm bu sorulara yanıt ararken, kendimi yıllardır içmeye devam eden biri gibi hissettim. O anlarda sanki tüm sorularım havada asılı kaldı, ama sigara hala elimdeydi. Ve bir an, o kadar sinirli oldum ki, kendime şöyle dedim: “Neden hep daha fazlasını istemek zorundayım? Bu kadar bilgiye sahip olmak, bu kadar kendimi sorgulamak, bana ne kazandırıyor?”
Sigara bittiğinde bir parça daha ölüydüm gibi hissettim. O an, tekrar düşündüm: “Bu, içtiğim son sigara olabilir mi? Gerçekten daha fazla bu kimyasal dolgulu maddeleri almalı mıyım?” Belki de başka bir yol vardı. Belki de sigara içmek, her zaman rahatlatıcı olmayacaktı. Ama belki de rahatlamanın başka bir yolu vardı.
İçimdeki Boşluğu Doldurmak İçin Yavaşça İlerlemek
O akşam, sigaranın dumanı tükenirken, içimdeki boşlukla baş başa kalmıştım. Sanki bir yandan huzur buluyordum ama bir yandan da kayboluyordum. İşte o an düşündüm ki, bazen hayat bir sorudan ibaret oluyordu. “Sigarada propilen glikol var mı?” sorusuyla başladım. Ama asıl mesele, neyin bizi hayatta tutacağına karar vermekti. Sigara, rahatlatıyordu belki ama kısa süreli bir rahatlama… Hep bir şekilde bir boşluk bırakıyordu.
Kendimi daha fazla iç içe sokmak yerine, sigaranın bitmesini bekleyip, sadece bir süreliğine uzaklaşmak istedim. Hayatımda neyi değiştirebileceğimi, belki de en sonunda bulabilirdim. Belki de sağlıklı seçimler yaparak daha fazla iç huzura ulaşabilirdim. O gün akşam, kaybettiğim bir şey vardı ama kazandığım bir şey de olmuştu: bir farkındalık. Propilen glikolun ne kadar zararlı olduğunu öğrenmiş olmak değil, benim içimdeki bir boşluğu daha sağlıklı bir şekilde doldurabilme umudu beni bir adım daha ileriye taşımıştı.
Kendime verdiğim sözle, o gün sigara içmeyi bırakmam kolay olmadı ama adım adım bu süreci nasıl yöneteceğimi çözmeye başladım. O gece, sigara bittiğinde ben, kendi kararımla yeni bir başlangıca adım atmıştım.